Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής μία ευλαβεστάτη Βουρλιώτισσα μετέφερε στη νέα Πατρίδα το σημαντικότερο, όπως έλεγε, από τα κειμήλια που κατάφερε να διασώσει από τη μανία των Τούρκων τεμάχιο λειψάνου του συντοπίτη της Αγίου Νεκταρίου. Στη Νέα Φιλαδέλφεια λίγο πριν το θάνατό της το παρέδωσε στον παπα-Καλλίνικο ο οποίος και τοποθέτησε εντός της ιεράς λειψανοθήκης το ιστορικό της παράδοσης του Ιερού Λειψάνου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ από τα Βρύουλα ή Βούρλα, ό Νέος οσιομάρτυρας.
Γεννήθηκε από φτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς στα Βρύουλα ή Βούρλα της Εφέσου και ονομαζόταν Νικόλαος. Έμεινε ορφανός από πατέρα και 17 ετών μπήκε με μισθό στην υπηρεσία κάποιου αγά. Μαζί με άλλους έξι νέους χριστιανούς, εξαπατήθηκε από τους Τούρκους και εξισλαμίστηκε, διότι πίστεψαν ότι οι γονείς τους πέθαναν από κάποια επιδημία. Όταν όμως ό Νικόλαος γύρισε στα Βούρλα, πληροφορήθηκε ότι ή μητέρα του ζούσε και έτρεξε με χαρά κοντά της. Ή ευσεβής μητέρα, όταν είδε με τούρκικα ρούχα τον γιο της, τον έδιωξε λέγοντας του ότι, εγώ δεν γέννησα Τούρκο αλλά Νικόλαο Χριστιανό. Τότε ό Νικόλαος κατάλαβε το αμάρτημα του και μετά από ένα ταξίδι στη Σμύρνη - Κωνσταντινούπολη - Βλαχία και πάλι στη Σμύρνη, εξομολογήθηκε σ' έναν Αγιορείτη μοναχό, και με την ευλογία του πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί κατέληξε στη Σκήτη της 'Αγίας Άννας, κοντά στον πατριώτη του μοναχό Χατζή Στέφανο, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Νεκτάριος. 'Αλλ' ό πόθος του μαρτυρίου έκαιγε μέσα στην καρδιά του. Έτσι με τις ευλογίες του πνευματικού του έφυγε να μαρτυρήσει, με τη συνοδεία του όσιωτάτου χειραγωγού του Στεφάνου. Όταν έφτασαν στην πατρίδα τους τα Βούρλα, ό Νεκτάριος παρουσιάστηκε στον κριτή και αφού έριξε το φέσι του κατά γης είπε: "Πάρτε τα σημάδια της πίστης σας, εγώ χριστιανός Νικόλαος γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω". Παρ' όλες τις κολακείες και τα βασανιστήρια, ό Νεκτάριος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Έτσι τον αποκεφάλισαν στις 11 Ιουλίου 1820.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατόλαβε.
Βρυούλλων αγλάισμα και άντιλήπτωρ θερμός, έδείχθης Νεκτάριε, ως Αθλητής του Χριστού, έσχάτοις εν έτεσι' συ γαρ καλώς άσκήσας, εν τω δρει του Άθω, ήθλησας θεοφρόνως και καθείλες τον όφιν διό σε Όσιομάρτυς, πόθω γεραίρομεν.